Statement

Tijdens reizen en lange dagwandelingen in de natuur geniet ik van kleine en voor de hand liggende dingen. Natuurlijke processen, zoals de kracht van water, interesseren me. Ook gaten vind ik boeiend, ze maken mij nieuwsgierig en ik wil erin kijken.

Mijn verwondering over het gewone leven en de schoonheid van de natuur wil ik door middel van mijn kunst delen met anderen.

Alles wat ik maak begint bij die fascinatie. Mijn blik valt op objecten die er gewoon zijn en op ogenschijnlijk nietszeggende situaties. Die fotografeer of film ik: een weerspiegeling in een plas water of een gat in het asfalt.

In mijn atelier experimenteer ik met verschillende materialen. Zo ontstaan spelenderwijs verrassende dingen. Ik heb ontdekt dat ik in ongebakken klei op een natuurlijke manier unieke gaten kan creëren. Ik boots dan het proces van erosie na. Door de kwetsbare kleiplaten te stoken, verstenen en verduurzamen ze. Keramische objecten combineer ik met foto, film of een ander materiaal. Zo transformeer ik het ordinaire in iets buitengewoons.

Voor een tentoonstelling maakte ik eens een wand van keramische platen met gaten. Achter die muur projecteerde ik een film van een waterval. Je kon het geluid van het water horen en de bezoeker werd uitgelokt om door een gaatje in de wand te gluren om te zien waar het geluid vandaan kwam.

De afbeelding of video kan een realistisch, herkenbaar of onherkenbaar beeld zijn. De foto's en films maak ik met een eenvoudige camera of met mijn telefoon. Ik laat ze onbewerkt. Soms gebruik ik slechts een detail.

Ik experimenteer net zo lang totdat het voor mij klopt. Ik doe dat intuïtief en met verschillende materialen.

Ik streef naar een vervreemdend en opmerkelijk totaalbeeld, dat de kijker nieuwsgierig maakt en uitdaagt om bewuster en anders waar te nemen.

Het liefst werk ik in situ. Een historische locatie inspireert me tot het maken van kunst. Vaak komen heden en verleden samen in een tijdelijke installatie van oude foto's en nieuwe keramische objecten. Indien mogelijk maak ik gebruik van bestaande gaten. De watersnoodramp was het thema van een groepsexpositie in fort Sabina. Ik liet toen door een venster in het kruithuis het water virtueel binnenstromen.

In mijn beeldend werk combineer ik keramiek, fotografie, film en gevonden voorwerpen. Dat maakt me tot een multidisciplinair kunstenaar. Ik voel me verbonden met de Arte Povera, een kunstvorm uit de jaren zeventig, waarbij kunstenaars ook met ongebruikelijke materialen een nieuwe vormentaal creëren.

Land Art kunstenaars laten zich net als ik leiden door de plek en geven onopvallende dingen een betekenis. Met conceptuele installaties hoop ik de waarnemer zonder uitleg te kunnen prikkelen en hun zintuigen aan te spreken.

Je hoeft niet ver van huis om iets speciaals te ervaren. Middels mijn werk laat ik mijn publiek kijken door mijn ogen. Ik laat hen stilstaan bij het alledaagse, want wie geniet van kleine dingen, heeft niet veel nodig om gelukkig te zijn.

Annet Vermeulen

30 juli 2020